အခ်စ္ဟုေခၚတြင္ .. ႏြယ္တစ္မၽွင္

**အခ်စ္ဟုေခၚတြင္…ႏြယ္တစ္မ်ွင္**
…………………………………………………
ဝတၳဳတို(စ/ဆံုး)
------------------

``ကလင္…ကလင္´´

``ဟဲလို´´

``ကိုေက်ာ္သုတလားမသိဘူး´´

``ဟုတ္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ…ဘယ္သူလဲမသိဘူး´´

တစ္ဖက္မွမိနစ္အနည္းငယ္ခန္႔တိတ္ဆိတ္သြားျပီးမွ

``ညီမက…ကိုလႈိင္းဒီေရရဲ႕ညီမပါ´´

လႈိင္းဒီေရဟူေသာနာမည္ကိုႀကားလိုက္သည္ႏွင့္ေက်ာ္သုတတစ္ေယာက္ေျခဖ်ားလက္ဖ်ားေတြေအးစက္ျပီးရင္တစ္ခုလံုးဝုန္းဒိုင္းႀကဲသြားတယ္။ႏႈတ္ခမ္းေတြဆြံ႕အသြားျပီး…စကားေတြထြင္မလာေတာ့…

``ဟဲလို…ႀကားလားမသိဘူးရွင့္´´

တစ္ဖက္မွမိန္းကေလးအသံႀကားမွအာ႐ံုေတြျပန္စုစည္းလိုက္ျပီး။

``ေႀသာ္…အင္း…ႀကားပါတယ္…ဒီေရ…ဒီေရဘာျဖစ္လို႔လဲ´´

``အစ္ကိုဒီေရအေျခအေနမေကာင္းဘူး…ေနရမည့္အခ်ိန္သိပ္မက်န္ေတာ့ဘူးတဲ႔…ကိုေက်ာ္သုတနဲ႔ပက္သက္ျပီးအားလံုးကိုကၽြန္မသိျပီးပါျပီ…ျဖစ္ႏိုင္ရင္အစ္ကိုဒီေရရဲ႕ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ေလးမွာကိုေက်ာ္သုတကိုအနားမွာရွိေပးေစခ်င္တယ္…လာေပးႏိုင္မလား…လာေပးပါလို႔ကၽြန္မေတာင္းဆိုပါတယ္…အဲ့ဒီအတြက္ဘာပဲေပးဆပ္ရေပးဆပ္ရကၽြန္မလုပ္ေပးႏိုင္ပါတယ္…ကၽြန္မအစ္ကိုရဲ႕ေနာက္ဆံုးျဖစ္ေတာ့မယိ့အေျခအေနမွာသူ႔ကိုစိတ္ခ်မ္းသာသြားေစခ်င္တယ္´´

မိန္းကေလးရဲ႕ဝမ္းနည္းမႈေတြျပည့္စြက္ေနတဲ႔…တုန္ခါခါစကားလံုးေတြကေက်ာ္သုတရင္ကို…အပ္ခ်ြန္ေပါင္းမ်ားစြာတစ္ေခ်ာင္းျပီးတစ္ေခ်ာင္းစိုက္သြင္းေနသလိုပင္…မ်က္ဝန္းအိမ္မွမ်က္ရည္တစ္ခ်ိဳ႕ဝိုင္းတက္လာျပီးပါးျပင္ေပၚသို႔လိမ့္ဆင္းလာေလျပီ……

``ကၽြန္ေတာ္ခုခ်က္ျခင္းလာခဲ႔ပါ့မယ္´´

``ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ရွင္…က်ြန္မတို႔ေမ်ွာ္ေနပါ့မယ္´´

တစ္ဖက္ကမိန္းကေလးဖုန္းခ်သြားသည္ႏွင့္…ေက်ာ္သုတအဝတ္အစားေတြထုပ္ပိုးေနေလျပီ။မ်က္ဝန္းအိမ္မွစီးက်ေနေသာမ်က္ရည္စေတြကိုလည္းမသုတ္မိ။အထုပ္ပိုးေတြျပင္ျပီးထြက္မည္အလုပ္…

``ေမာင္…ဘယ္သြားမလို႔လဲ´´

ေက်ာ္သု၏ဇနီးသည္…ဟန္နီခ်ိဳအေမး…
ေက်ာ္သုတတစ္ခ်က္လွည့္ႀကည့္တယ္။ျပီးေတာ့ဘာတစ္ခြန္းမွျပန္မေျဖဘဲ…ထြက္လာခဲ႔ေတာ့သည္။
ဟန္နီခ်ိဳအိမ္ေပါက္ဝအထိေျပးလိုက္လာျပီး…

``ေမာင္´´

အသံကခပ္က်ယ္က်ယ္နဲ႔ေဒါသပါသည္။
ေက်ာ္သုတေျခလွမ္းတုန္႔ကနဲရပ္သြားေပမယ့္…ေနာက္ကိုလွည့္မႀကည့္…

``ေမာင္အခုထြက္သြားမယ္ဆိုရင္…ျပန္မလာခဲ႔နဲ႔ေတာ့´´

ဟန္နီခ်ိဳရဲ႕စကားကေက်ာ္သုတဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို…မဟန္႔တားႏိုင္…ေျခလွမ္းေတြကဦးတည္ရာဆီသို႔သာ။

…………………………………
အခ်ိန္ေတြကဆယ္ႏွစ္နီးပါးႀကာခဲ႔ပါျပီ။
လႈိင္းဒီေရဆိုတဲ႔လူတစ္ေယာက္ကိုရင္ဘတ္ထဲကဆြဲႏႈတ္ဖို႔ႀကိဳးစားခဲ႔ေပမယ့္…အခ်စ္ဆိုတဲ႔အရာကေျပာင္းလဲေမ့ေဖ်ာက္လို႔ရတဲ႔အရာမွမဟုတ္ခဲ႔တာပဲ။
လူတိုင္းလူတိုင္းမွာျဖစ္ခ်င္တာထက္ျဖစ္သင့္တာကိုေရြးခ်ယ္လိုက္ရတဲ႔အခိုက္အတန္႔ေတြရွိခဲ႔မွာပါ။
လႈိင္းဒီေရနဲ႔ပက္သက္ျပီးက်ေတာ္ျဖစ္သင့္တာကိုေရြးခ်ယ္ျဖစ္ခဲ႔တယ္။ဒါကက်ေတာ့္ဘဝမွာအႀကီးက်ယ္ဆံုးေသာအမွားတစ္ခုပဲဆိုတာ…အခ်ိန္လြန္မွသိခဲ႔လိုက္ရတယ္။
က်ေတာ္ခ်စ္ႏွစ္သက္တဲ႔သူနဲ႔ေကြကြင္းရျပီးမခ်စ္မႏွစ္သက္တဲ႔သူနဲ႔ေပါင္းသင္းခဲ႔ရတဲ႔ဒုကၡႏွစ္မ်ိဳးစလံုးကိုခံစားေနခဲ႔ရတဲ႔…ထိုဆယ္ႏွစ္ကက်ေတာ့္ဘဝရဲ႕ငရဲတစ္ခုပါပဲ။

……………………………………
လႈိင္းဒီေရကေက်ာင္းဆရာတစ္ေယာက္ပါ။က်ေတာ့္ထက္ႏွစ္ႏွစ္ငယ္တယ္။က်ေတာ္သူ႔ကိုသိပ္ခ်စ္သလို…သူလည္းက်ေတာ့္ကိုခ်စ္ပါတယ္။အေနနီးလို႔ခ်စ္ခဲ႔ႀကတာမဟုတ္သလိုအေနေဝးလို႔ေတာ့က်ေတာ့္ဖက္ကေသြးမေအးျဖစ္ခဲ႔ပါဘူး။သူနဲ႔က်ေတာ္ကအေဝးတစ္ေနရာဆီမွာပါ…ေလးလတစ္ႀကိမ္သာေတြ႔ျဖစ္ခဲ႔တယ္……ကိုယ့္ရည္မွန္းခ်က္ေတြကိုယ္အေကာင္အထည္ေဖာ္ရင္းႀကိဳးစားခဲ႔ႀကေပမယ့္…ပန္းတိုင္ကေတာ့ဘဝတစ္ေလ်ွာက္လံုးသူနဲ႔အတူေသတစ္ပန္သက္တစ္ဆံုးေနထိုင္သြားဖို႔ရည္ရြက္ခ်က္နဲ႔ပါ။
သူနဲ႔ခ်စ္သူစျဖစ္ေတာ့…က်ေတာ့္အိမ္ကသေဘာတူထားတဲ႔အမ်ိဳးသမီးကိုျငင္းပစ္ခဲ႔တယ္။ငယ္ေသးတယ္မယူခ်င္ေသးဘူးလို႔……
သူနဲ႔ခ်စ္သူသက္တမ္းႏွစ္ႏွစ္နီးပါးရွိလာတဲ႔အခ်ိန္မွာ…က်ေတာ့္အစ္ကိုကက်ေတာ့္ကိုေျပာတယ္…

``ညီေလး…ငါတို႔မွာညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္ပဲရွိတာ…ငါတို႔အေဖအေမကလည္းအသက္ႀကီးပါျပီ…သူတို႔ကေျမးခ်ီခ်င္ေနႀကျပီ…အစ္ကိုတို႔လင္မယားကလည္းကေလးမရႏိုင္ဘူးဆိုေတာ့…အစ္ကိုတို႔မ်ိဳးဆက္အတြက္ေရာ…မိဘေတြစိတ္ခ်မ္းသာဖို႔အတြက္ေရာငါ့ညီကိုအိမ္ေထာင္ျပဳျပီး…ကေလးေတြေမြးေစခ်င္တယ္´´

အစ္ကိုေျပာတာက်ေတာ္တို႔မိသားစုအတြက္ေရာ…ျဖစ္သင့္တာေရာမွန္ေပမယ့္…က်ေတာ္အရမ္းဝမ္းနည္းသြားတယ္…က်ေတာ့္ခ်စ္သူကက်ေတာ့္အေသြးအသားနဲ႔ရင္ေသြးတစ္ေယာက္ကိုဖန္တီးေပးႏိုင္မည့္သူမဟုတ္ဘူးေလ။
က်ေတာ္ငိုမိတယ္…ျပီးေတာ့အစ္ကို႔ကိုအမွန္အတိုင္းဖြင့္ေျပာလိုက္ေတာ့…

``ညီေလး…ငါ့ညီအျဖစ္ကိုကိုႀကီးနားလည္ပါတယ္…ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ့…ကိုႀကီးလည္းHMတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ႔လို႔ပဲ…´´

က်ေတာ္အစ္ကို႔ကိုအံ႕ႀသတစ္ႀကီးလွမ္းႀကည့္လိုက္တယ္။အစ္ကိုကျပံဳးျပီး…

``ဟုတ္တယ္ညီေလး…အစ္ကို႔မွာလည္းေယာက္်ားေလးခ်စ္သူတစ္ေယာက္ရွိခဲ႔ဖူးတယ္…သူကဆရာဝန္ေလးတစ္ေယာက္…ကိုႀကီးကိုလည္းအေဖနဲ႔အေမကအိမ္ေထာင္ခ်ေပးဖို႔စီစဥ္ေတာ့…ကိုႀကီးသူနဲ႔ႏိုင္ငံျခားကိုထြက္ေျပးဖို႔စီစဥ္ဖူးတယ္…ဒါေပမယ့္ကိုႀကီးသူနဲ႔ခ်ိန္းထားတဲ႔ဆီကိုမသြားျဖစ္ခဲ႔ဘူး…အဲဒီ့အခ်ိန္တုန္းကငါ့ညီေလးကေက်ာင္းတက္တုန္းအိမ္စီးပြားေရးကိုကိုႀကီးပဲဦးစီးလုပ္ေနရတာ…ျပီးေတာ့ကိုႀကီးသာအာ့လိုလုပ္ခဲ႔ရင္ငါ့ညီေလးအတုယူမွားမွာလည္းစိုးတယ္…မိဘေတြဒုကၡေရာက္မွာ…ျပီးေတာ့ကိုႀကီးကမိသားစုမွာတာဝန္မေက်တဲ႔သားတစ္ေယာက္ျဖစ္သြားမွာ…ကိုႀကီးဆံုးျဖတ္ခ်က္မွန္ခဲ႔တယ္…ခုဆိုရင္အေမနဲ႔အေဖလည္းကို႔အတြက္စိတ္ခ်မ္းသာႀကတယ္…ငါ့ညီေလးလည္းကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚကိုယ္ရပ္ႏိုင္ျပီ…ကိုႀကီးတို႔အိမ္ေထာင္ေရးလည္းအဆင္ေျပေနတာပဲေလ…´´

``ဒါေပမယ့္…ကိုႀကီးခ်စ္တာက…သူေလ´´

``ဟားဟား…ငါ့ညီရယ္…တစ္ခါတစ္ရံကိုႀကီးသူ႔ကိုသတိရခ်င္ရလိမ့္မယ္…တစ္ကယ္ေတာ့အခ်စ္ဆိုတာ…ဘဝနဲ႔ယွဥ္ရင္အေရးမပါတဲ႔အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုပါကြာ…ေနာက္တစ္ခုကဘဝမွာအခ်စ္ဆိုတာတစ္ႀကိမ္တသ္ခါပဲေပါက္ဖြားတတ္တဲ႔အရာမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး…ေနာက္တစ္ႀကိမ္ထပ္ျဖစ္ေပၚလာတတ္ေသးတယ္´´

``ဒါဆို…ကိုႀကီးကကိုႀကီးမိန္းမကိုခ်စ္တယ္ေပါ့´´

``ဒါေပါ့ကြာ…ေနာက္ေတာ့လည္းသံေယာဇဥ္ပိုျပီးခ်စ္သြားတာပါပဲ´´

အဲ႔ဒီအခ်ိန္ကကိုႀကီးက်ေတာ့္မ်က္လံုးကိုႀကည့္ျပီးေျပာမသြားခဲ႔ဘူး။
ကိုႀကီးက်ေတာ့္ကိုညာခဲ႔တာ…
ကိုႀကီးက်ေတာ့္ကိုညာခဲ႔တာ………
သူခ်စ္တဲ႔ဆရာဝန္ေလးေဆး႐ံုကိုမႀကာခဏသူသြားသြားေခ်ာင္းတယ္ဆိုတာေနာက္မွသိခဲ႔ရတယ္။
သူအခုထိဆရာဝန္ေလးကိုခ်စ္ေနတုန္းမို႔သာ…သြားေခ်ာင္းေနခဲ႔တာ…မဟုတ္လား………
……………………………
ကိုႀကီးစကားေတြကက်ေတာ့္ဦးေဏွာက္ထဲ…ျဖစ္သင့္တာတစ္ခုအျဖစ္ဝင္ေရာက္ခဲ႔ေပမယ့္…က်ေတာ္အခ်စ္ကိုအဆံုးရံႈးမခံခ်င္ခဲ႔ဘူး……
က်ေတာ္လႈိင္းဒီေရကိုသိပ္ခ်စ္တယ္ေလ……
လႈိင္းဒီေရဆီကိုသြားခဲ႔တယ္……

``ခ်စ္…ကိုတို႔လက္ထပ္ႀကရေအာင္´´

ဒီေရက်ေတာ့္ကိုဘာမွမေျပာျငိမ္လို႔သာေနေနတယ္။
က်ေတာ္သူ႔ကိုလက္ထပ္မယ္လို႔ေျပာတိုင္းသူအျမဲဒီလိုပဲ…

``ခ်စ္…ကိုေျပာေနတာႀကားလား…ခ်စ္ကို…ကိုတို႔ခ်စ္သူသက္တမ္းသံုးႏွစ္ျပည့္ရင္လက္ထပ္ျပီးအတူေနမယ္ေျပာထားတယ္ေလ´´

ဒီေရသက္ျပင္းခ်ေခါင္းငံု႕လိုက္ျပီး…

``ဟင္း…အဲဒီ့အခ်ိန္ကခ်စ္ကေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္…သားတစ္ေယာက္ေလ…အခုခ်စ္ကအိမ္ဦးစီးတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနျပီ…ခ်စ္ေမေမကခ်စ္ကိုအခုလိုအထက္တန္းျပေက်ာင္းဆရာတစ္ေယာက္ျဖစ္လာဖို႔ႏိုင္ငံျခားမွာအလုပ္ေတြလုပ္ျပီးေထာက္ပံ႔ခဲ႔ရတာ…ခုခ်စ္လုပ္ငန္းခြင္ဝင္ေနျပီ…ခ်စ္ကိုတစ္ခ်ိန္လံုးအနီးကပ္ေစာင့္ေရွာက္ခဲ႔တဲ႔အဖိုးနဲ႔အဖြားကလည္းအခုမက်န္းမာေတာ့ဘူး…ညီမေလးကလည္းခုမွဆယ္တန္းေအာင္တာ…သူေဆးေက်ာင္းတက္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ခ်စ္လံုးပန္းရဦးမယ္.…မိသားစုတစ္ခုလံုးရဲ႕တာဝန္ကိုခ်စ္ယူထားရတာ…ကိုကိုေျပာသလိုလက္ထပ္ဖို႔ကသံုးႏွစ္ျပည့္လည္းမျဖစ္ႏိုင္ေသးပါဘူး´´

``ဒါဆိုဘယ္ေတာ့လဲ…ကိုကခ်စ္နဲ႔အတူေနရဖို႔ဘယ္ေလာက္ေစာင့္ရဦးမွာလဲ´´

``ေနာက္ေျခာက္ႏွစ္ေလာက္ဆိုညီမေလးကလည္းေက်ာင္းျပီးျပီ…အာ့အခ်ိန္က်ေမေမလည္းျပန္လာျပီဆိုေတာ့…ခ်စ္အရာအားလံုးကိုထားခဲ႔ျပီးကိုကိုနဲ႔လက္ထပ္လို႔ရပါျပီ´´

``ဘာ…ေနာက္ေျခာက္ႏွစ္ဟုတ္လား…ကိုကအခု(24)ေက်ာ္လို႔(25)ထဲေရာက္ေနျပီ…ခ်စ္ေျပာတဲ႔အခ်ိန္ဆို(30)ျဖစ္ေနျပီကြ…အဘိုးႀကီးျဖစ္ေနျပီ´´

``သိပ္မႀကီးေသးပါဘူးကိုကိုရယ္…ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ခ်စ္…ခ်စ္ပါတယ္´´

``မဟုတ္ေသးဘူး…ကို႔ကိုအခုအိမ္ကအိမ္ေထာင္ျပဳေစခ်င္ေနျပီ…ေနာက္ေျခာက္ႏွစ္ကို…ကိုယ္ဘယ္လိုရင္ဆိုင္ျငင္းေနရမွာလဲ´´

``ေႀသာ္ကိုကိုရယ္…တစ္ကယ္လို႔ခ်စ္နဲ႔အတူတူေနမယ္ဆိုလည္း…လူပ်ိဳႀကီးအျဖစ္နဲ႔အိမ္ကိုရင္ဆိုင္ရမွာပဲမဟုတ္ဘူးလား´´

``မတူဘူးေလ…အဲ႔ဒီအေျခအေနကခ်စ္ကိုယ့္အနားမွာရွိတယ္…ကိုယ္ရင္ဆိုင္ဖို႔အားရွိတယ္…အေႀကာင္းျပလို႔မရေပမယ့္…ကိုယိ့ခ်စ္သူအနားမွာရွိတယ္ဆိုတဲ႔စိတ္မ်ိဳးနဲ႔ကိုယ္တိုင္ခိုင္လံုတဲ႔အေႀကာင္းျပခ်က္ရွိလို႔ရင္ဆိုင္ရဲေသးတယ္…ခုကကို႔အတြက္ဘာမွမေသခ်ာဘူး…ကိုကခ်စ္အတြက္အေရးမပါတဲ႔သူလား…ကိုကခ်စ္ဘဝအတြက္အေရးမပါတဲ႔အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုအျဖစ္ရွိေနတာ…ကို႔ကိုအရာအားလံုးရဲ႕ေနာက္ဆံုးမွာထားထားတာ´´

``ကိုကိုရယ္…အဲဒါေတြေျပာမေနပါနဲ႔ေတာ့…ခ်စ္အခုတစ္ေလာအရမ္းပင္ပန္းေနတယ္…မိသားစုအေရးေတြနဲ႔စိတ္ေတြလည္းတအားရႈပ္ေနတယ္…ကိုကိုခ်စ္ကိုနားလည္ေပးပါ´´

``ေနဦးခ်စ္…ကိုတို႔ႏွစ္ေယာက္ေနာက္ဆံုးေတြ႔ျပီးကတည္းကခ်စ္ကို႔အေပၚမွာေတာ္ေတာ္ေသြးေအးေနတယ္…ကို႔ကိုမခ်စ္ေတာ့တာလား…အသစ္ေတြ႔ေနတာလား…´´

``ကိုကိုထင္တာတစ္ခုမွမဟုတ္ဘူး…ခ်စ္တစ္ကယ္အလုပ္ရႈပ္ေနတာပါ…အရင္ကေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ေလအပူအပင္ဆိုတာသိပ္မရွိဘူး…အခုကအာ့လိုမွမဟုတ္ေတာ့တာ…အားလံုးကိုပူပင္ေနရျပီ…အားလံုးကခ်စ္ရဲ႕ေခါင္းေပၚမွာခ်ည္းပဲ´´

``ဘယ္သူမဆိုအလုပ္ဘယ္ေလာက္ရႈပ္ရႈပ္…ကိုယ့္ခ်စ္သူအတြက္ေတာ့…အခ်ိန္ေပးရမွာပဲေလ…အခုခ်စ္ကကို႔ကိုဖုန္းေျပာဖို႔ေတာင္တစ္ေန႔ကိုငါးမိနစ္ေလးေတာင္အခ်ိန္မေပးဘူး…ငါးမိနစ္ေလးေတာင္မေပးႏိုင္ရေအာင္ပဲအလုပ္ရႈပ္လား…ခ်စ္ဆီကခ်စ္တယ္လြမ္းတယ္ဆိုတဲ႔စကားလံုးေတြလည္းမႀကားရေတာ့ဘူးအဲဒါဘာေႀကာင့္လဲ´´

``အိမ္တြင္းေရးေတြနဲ႔စိတ္ရႈပ္ေနလို႔ပါ…´´

``ဒီလိုျဖစ္ေနတာေတာ္ေတာ္ႀကာေနျပီေနာ္…ခဏေလးပဲျဖစ္မွာပါဆိုျပီးကိုနားလည္ေပးခဲ႔တယ္…အခုကအခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ႀကာေနျပီ´´

``ဒီျပႆနာေတြျဖစ္ေနသမ်ွေတာ့…ခ်စ္ဒီလိုပဲျဖစ္ေနဦးမွာပဲ…ကိုကိုနားလည္ေပးပါ´´

``ဒီျပႆနာေတြျဖစ္ေနသမ်ွကာလပတ္လံုးဟုတ္လား…ဟားဟား…အသက္ႀကီးေနတဲ႔ခ်စ္ရဲ႕အဖိုးဖြားေတြကလူႀကီးေရာဂါေတြဆက္ျဖစ္ေနဦးမွာပဲ…ခ်စ္ညီမကလည္းေက်ာင္းသူဆိုေတာ့ကရိကထေတြဆက္ရွိေနဦးမွာ…အိမ္တြင္းေရးျပႆနာေတြကလည္းရွိေနဦးမွာပဲ…ဒီလိုေတြျဖစ္တိုင္းကို႔ကိုေဘးဖယ္ထားမွာလား…ကိုယ့္ခ်စ္သူကိုအေရးမပါတဲ႔အစိတ္အပိုင္းအျဖစ္…ရွိေနေပးရဦးမွာလား…ဘာပဲျဖစ္ေနျဖစ္ေနခ်စ္သူကိုခ်စ္သူလိုေတာ့ဆက္ဆံရမွာေပါ့ကြ…အခုေျပာေနတာေတြအားလံုးကခ်စ္ကိုသိပ္ခ်စ္လို႔ေျပာေနတာ…သိရဲ႕လား…ခ်စ္ကိုအဆံုးရံႈးမခံႏိုင္လို႔ေျပာေနတာ…´´

``ခ်စ္ကိုကို႔ကိုေဘးဖယ္ထားတာမဟုတ္ပါဘူး…ကိုကိုနဲ႔ခ်စ္သူစ,ျဖစ္ကတည္းကကိုကိုကခ်စ္ကိုအျမဲတမ္းနားလည္ေပးခဲ႔တယ္ေလ…ဒါ့ေႀကာင့္အခုလည္းကိုကိုခ်စ္ကိုနားလည္ေပးမွာပဲလို႔ေတြးျပီး…တစ္ျခားအရာေတြကိုဦးစားေပးလိုက္တာပါ´´

``အခုအေျခအေနကခ်စ္ရံုနဲ႔နားလည္ေပးလို႔ရတဲ႔အေျခအေနမဟုတ္ေတာ့ဘူး…ဘဝတစ္ခုလံုးနဲ႔ဆိုင္ေနျပီ´´

``ေတာ္ျပီကိုကိုရာခ်စ္အရမ္းပင္ပန္းေနတယ္…အာ့အေႀကာင္းေတြဆက္မေဆြးေႏြးခ်င္ေတာ့ဘူး…ခ်စ္ကိုသာနားလည္လက္ခံေပးပါ…ခ်စ္သြားေတာ့မယ္´´

``ေနဦးခ်စ္…ခ်စ္အခုေျပာတာစကားအကုန္ပဲဆိုရင္…ကိုတစ္ခုေျပာမယ္…ကိုတို႔လမ္းခြဲႀကရေအာင္…ဟုတ္တယ္လမ္းခြဲလိုက္တာအေကာင္းဆံုးျဖစ္မွာပါ…ခ်စ္အတြက္လည္းစိတ္အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္စရာမရွိေတာ့ဘူး…ကိုလည္းခ်စ္ရဲ႕အေရးမပါတဲ႔အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုအျဖစ္ဆက္ျပီးသည္းခံမေနႏိုင္ေတာ့ဘူး…လမ္းခြဲလိုက္တာအေကာင္းဆံုးျဖစ္မွာပါ…ႏႈတ္ဆက္ခဲ႔ပါတယ္…Goodbye´´

က်ေတာ္ႏႈက္ဆက္ျပီးထြက္လာခဲ႔တယ္။လႈိင္းဒီေရက်ေတာ့္ကိုမတားသလို…ဘာမွလည္းမေျပာခဲ႔ပါ။သူ႔မ်က္လံုးေတြကိုလည္း…က်ေတာ္အဓိပၸါယ္မေဖာ္တတ္ခဲ႔။
…………………
က်ေတာ္ဟန္နီခ်ိဳနဲ႔လက္ထပ္ခဲ႔ပါတယ္။ဟန္နီခ်ိဳကက်ေတာ့္ကိုသိပ္ခ်စ္သလို…မိန္းမပီသတဲ႔မိန္းမတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ႔ပါတယ္။
က်ေတာ့္အစ္ကိုညာခဲ႔တာ…(10)ႏွစ္ႀကာသည့္တိုင္က်ေတာ္ဟန္နီခ်ိဳကိုခ်စ္မလာခဲ႔ပါ။က်ေတာ့္ရဲ႕ေအးစက္စက္အျပဳမူေတြကိုဟန္နီခ်ိဳရိပ္စားမိလာျပီးက်ေတာ္သူ႔ကိုမခ်စ္တာေရာ…လႈိင္းဒီေရကိုက်ေတာ္ခ်စ္ေနဆဲဆိုတာကိုသူမသိလာတဲ႔အခ်ိန္.…သူမက်ေတာ့္ကိုဒါဏ္ေပးတဲ႔အေနနဲ႔က်ေတာ့္ရင္ေသြးေလးကိုလည္းေမြးဖြားမေပးခဲ႔ပါဘူး။
က်ေတာ္တို႔အိမ္ေထာင္ေရးကအျပင္ပန္းအရေအးေဆးျပီးအဆင္ေျပပါတယ္။တစ္ကယ္တမ္းေတာ့…အခ်စ္မရွိ…ေႏြးေထြးႀကင္နာမႈမရွိ…ေအးစက္မႈေတြနဲ႔…ထံုးစံဆိုတဲ႔စာအုပ္ႀကီးအတိုင္းျဖတ္သန္းေနခဲ႔ရတဲ႔ငရဲတစ္ခုပါပဲ။
က်ေတာ္မွားခဲ႔တာပါ…က်ေတာ္မိန္းမတစ္ေယာက္ကိုခ်စ္လို႔ရမယ္ထင္ခဲ႔တာ…က်ေတာ့္ရဲ႕ပထမအမွား…
က်ေတာ္မခ်စ္ႏိုင္ဘဲလက္ထပ္ျပီးဟန္နီခ်ိဳ႕ဘဝကိုအဆံုးသတ္ေပးလိုက္တာဒုတိယအမွားပါပဲ။က်ေတာ္ဟန္နီ႔ခ်ိဳ႕အေပၚရက္စက္လြန္းရာက်သြားတယ္…သူက်ေတာ့္ကိုပိုင္ဆိုင္ရေပမည့္က်ေတာ့္စိတ္က်ေတာ့္ႏွလံုးသားကတစ္ျခားတစ္ေယာက္ဆီမွာရွိေနခဲ႔တာမဟုတ္လား…ဒါ့ေႀကာင့္လည္းသူျပန္ေပးတဲ႔အျပစ္ကိုက်ေတာ္ခံယူလိုက္ခဲ႔တာပါ။က်ေတာ္အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ…လႈိင္းဒီေရကိုတမ္းတေနခဲ႔တယ္…
က်ေတာ္လည္းက်ေတာ့္အစ္ကိုလိုပဲ…လႈိင္းဒီေရရွိရာကိုသတိရလြမ္းဆြတ္တိုင္းသြားသြားႀကည့္ျဖစ္ခဲ႔တယ္။သူေနတဲ႔သူတာဝန္က်တဲ႔ေနရာထိမဟုတ္ပါဘူး…
သူေနတဲ႔လိပ္စာေပးဖူးေပမယ့္…တစ္ခါမွေတာ့လိုက္မသြားဖူးပါဘူး…က်ေတာ္ေရာက္ေရာက္သြားတဲ႔ေနရာေလးက…သူ႔ကိုလိုက္ပို႔တုန္းကအတူထိုင္ခဲ႔တဲ႔ျမစ္ကမ္းစပ္ေလးမွာပါ။တစ္ဖက္ကမ္းကူးျပီးသြားရင္သူ႔ရြာေလးကိုေရာက္ေပမယ့္…က်ေတာ္သူ႔ဆီသြားဖို႔အင္အားမရွိခဲ႔ပါဘူး။သူ႔ရွိတဲ႔အရပ္ပဲလို႔ေမ်ွာ္မွန္းျပီးသာ…ထိုင္ႀကည့္ျပီးျပန္လာျဖစ္ခဲ႔တာပါ။

……………………………………………………
က်ေတာ္တစ္ခ်ိန္ကလာလာထိုင္႐ံုထိုင္ျပီး…မကူးျဖစ္ခဲ႔တဲ႔ျမစ္ေလးကို…သမၼာန္ေလးစီးျပီးက်ေတာ္ကူးလာျဖစ္ေနျပီ။
က်ေတာ္သတၱိရွိဖို႔အတြက္…သူမ်ားေတြမသိႏိုင္ရင္ေတာင္က်ေတာ့္အတြက္အေႀကာင္းျပခ်က္တစ္ခုအျမဲလိုအပ္ခဲ႔တယ္။အခုဒီျမစ္ေလးကိုကူးလာဖို႔က်ေတာ့္အတြက္အေႀကာင္းျပခ်က္ရွိလာခဲ႔ျပီေလ။ေရြးခ်ယ္မႈမွားယြင္းခဲ႔သူတစ္ေယာက္အတြက္…လံုေလာက္တဲ႔ေနာင္တေတြနဲ႔…က်ြန္ေတာ္သိပ္ခ်စ္တဲ႔လႈိင္းဒီေရရဲ႕မ်က္ႏွာေလးကို…
ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ေတြ႔ျမင္ရမွာကေတာ့…က်ေတာ့္အတြက္ကံႀကမၼာဒါဏ္ခါတ္တာသိပ္ရက္စက္လြန္းတယ္ဗ်ာ…………
က်ေတာ္ကမ္းစပ္ေရာက္ေတာ့ဆိုင္ကယ္တစ္စီးနဲ႔အမ်ိဳးသမီးငယ္တစ္ေယာက္ေရာက္လာတယ္…

``အစ္ကိုက ကိုေက်ာ္သုတမဟုတ္လား´´

``ဟုတ္ပါတယ္´´

``က်မကအစ္ကိုလႈိင္းဒီေရညီမ,နဒီလႈိင္းပါ…အစ္ကို႔ကိုလာေစာင့္ေနတာ´´

မ်က္ကြင္းေလးေတြေခ်ာင္ျပီးညႈိးငယ္ေသာမ်က္ႏွာေလးနဲ႔ထိုမိန္းကေလးကဆိုင္ကယ္စက္ႏႈိးတယ္။
မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ေမာင္းတာမစီးခ်င္တာနဲ႔…
က်ေတာ္ေမာင္းလာခဲ႔တယ္။နဒီလႈိင္းနဲ႔က်ေတာ္စကားတစ္ခ်ိဳ႕ေတာ့ေျပာျဖစ္တယ္။

``ဒီေရ…ဒီေရဘယ္လိုျဖစ္ရတာလဲ´´

``ေသြးကင္ဆာေနာက္ဆံုးအဆင့္ေရာက္ေနျပီ…ညီမတို႔သူ႔ကိုအတတ္ႏိုင္ဆံုးႀကိဳးစားကုခဲ႔ပါတယ္…ျဖစ္ႏိုင္ရင္ႏိုင္ငံျခားထိသြားကုခ်င္တယ္…ဒါကိုအစ္ကိုကလက္မခံခဲ႔ဘူးေလ…သူကမိသားစုအတြက္အေဖတစ္ေယာက္လိုသိပ္တာဝန္ေက်ခဲ႔တာပါ…သူ႔အတြက္သူဘာမွမေတြးခဲ႔ဘူး…သူအိမ္ေထာင္မျပဳဘူး…ညီမအရင္ကသူအဆင္ေျပတယ္ပဲထင္ေနခဲ႔တာ…သူေဟာဒီ့ကမ္းစပ္ေလးကိုမႀကာခဏလာလာထိုင္ေနတတ္တာကိုညီမဘာေႀကာင့္လဲဆိုတာတစ္ခါမွမေတြးခဲ႔မိဘူး…ေမးလည္းမေမးခဲ႔ဖူးဘူး…သူေရာဂါေဆးမမီေတာ့တဲ႔အခ်ိန္မွာ…သူညီမကိုဒီေနရာေလးလိုက္ပို႔ခိုင္းတယ္…ညီမသူ႔ကိုေမးေတာ့…လူတစ္ေယာက္ကိုေစာင့္ေနတာတဲ႔……အီးဟီးဟီး´´

သူမစကားရပ္သြားျပီး…အားရပါးရငိုခ်လိုက္ပါေတာ့တယ္။က်ေတာ့္မ်က္ရည္ေတြလည္းဘယ္လိုမွထိန္းခ်ဳပ္မရခဲ႔။

``အစ္ကိုဘယ္သူ႔ကိုေစာင့္ေနတာလဲေမးေတာ့မေျဖဘူး…သူတစ္ေန႔ေန႔ေရာက္လာမွာတဲ႔……ဟင့္…ဟင့္…ညီမသိခ်င္လာခဲ႔တယ္သူေစာင့္ေနတာဘယ္သူလဲဆိုတာ…သူအထိမခံခဲ႔တဲ႔ေသတၱာေလးကိုခိုးဖြင့္ႀကည့္ေတာ့သူ႔ဒိုင္ယာရီနဲ႔ဓာတ္ပံုေလးေတြေတြ႔ခဲ႔ျပီးညီမအားလံုးနားလည္သြားတယ္…ခုေတာ့ဒီကမ္းစပ္ေလးေတာင္သူမလာႏိုင္ေတာ့ဘူး…သူအစ္ကို႔ကိုေစာင့္ေနတာ…သူမလာႏိုင္ေတာ့ညီမကိုလႊတ္တယ္…အစ္ကိုကဘယ္လိုပံုစံဆိုတာေသခ်ာေျပာျပတယ္…ဒီေတာ့ညီမလည္းအစ္ကို႔ဖုန္းနံပါတ္ရွာျပီးဆက္လိုက္တာပါ…အစ္ကိုဖုန္းေျပာင္းသြားမွာေတာင္စိတ္ပူခဲ႔မိေသးတယ္…ေက်းဇူးတင္ပါတယ္အစ္ကိုရယ္အခုလိုလာေပးတာ…သူ႔ရဲ႕ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္မွာအစ္ကို႔ကိုေတြ႔သြားေစခ်င္တယ္…အစ္ကိုသာမလာဘဲသူေသသြားရင္…သူမကၽြတ္ဘဲဒီကမ္းစပ္ေလးကေစာင့္ေနမွာ…ဟင့္…အဟင့္…ဟီးး´´

က်ေတာ့္ရင္ထဲဘယ္လိုမွထိန္းခ်ဳပ္လို႔မရေတာ့…ဆိုင္ကယ္ကိုလမ္းေဘးခ်ရပ္ျပီး…ဒူးေထာက္ကာအားရပါးရေအာ္ငိုပစ္လိုက္တယ္။

``အားးးးးးအားးးးးးအားးးးးးးးအီးးးးးဟီးးးးးးဟီးးးးးအားးးးးးး´´

လႈိင္းနဒီက်ေတာ့္ပခံုးကိုအသာေလးပုတ္ျပီး……

``သြားရေအာင္အစ္ကို…သူ႔အေျခအေနကဘာမွန္းမသိဘူး…ေနာက္ဆံုးထြက္သက္ေလးညီမတို႔မမီဘဲေနမယ္´´

ကၽြန္ေတာ္ဆိုင္ကယ္ကို…လီဗာကုန္ဆြဲျပီးေမာင္းႏွင္ပစ္လိုက္တယ္။

……………………
ေဟာ……က်ေတာ္သိပ္ခ်စ္တဲ႔လႈိင္းဒီေရ…
က်ေတာ္ေမ့မရတဲ႔လႈိင္းဒီေရ…
မ်က္ကြင္းေလးေတြေခ်ာင္…ေသြးဆုတ္ျဖဴေရာ္လို႔…
ပိန္က်သြားလိုက္တာလည္းျမင္လို႔ေတာင္မေကာင္း
ေဆးျပင္းျပင္းေတြေသာက္ရတဲ႔အရွိန္ေႀကာင့္ထင္…ဆံပင္ေတြပါးလႊာ…ကၽြတ္က်ဲလို႔…ႏွာေခါင္းေရာ…ပါးစပ္ေရာ…လက္ေတြမွာပါ…ပိုက္ေတြကရႈပ္ယွင္ခတ္လို႔…
က်ေတာ္ဝင္လာတာကို…သူမသိ
မ်က္လံုးေလးမွိတ္ကာအိပ္ေနတယ္…
က်ေတာ္…ဘယ္လိုမွမခံစားႏိုင္…က်ေတာ့္ခ်စ္သူကိုဒီျမင္ကြင္းဘယ္လိုမွမႀကည့္ရက္…
မ်က္ရည္ေတြကိုျမိဳသိပ္ရင္း…ဒီေရရဲ႕လက္ကေလးကိုဖြဖြဆုပ္ကိုင္လိုက္တယ္……
က်ေတာ့္လက္ကိုခပ္က်စ္က်စ္ျပန္ဆုပ္ရင္း…လႈိင္းဒီေရႏႈတ္ခမ္းေလးေတြျပံဳးလာကာမ်က္လံုးေလးပြင့္လာတယ္…ႏႈတ္ခမ္းလႈပ္႐ံုေလးတိုးတိုးေလးေရရြတ္တယ္။

``ကိုကို´´

ႏႈတ္ခမ္းလႈပ္႐ံုေလးေပမယ့္က်ေတာ္သူႏႈတ္ခမ္းကိုဘာသာျပန္တတ္တယ္ေလ။
က်ေတာ္လည္းဝမ္းပမ္းတနည္းေရရြတ္လိုက္တယ္…

``ခ်စ္ရယ္´´

က်ေတာ္ဒီေရကိုေထြးေပြ႔ပစ္လိုက္တယ္။

``ကိုကိုတစ္ကယ္လာတယ္ေနာ္…´´

``ကိုကခ်စ္ကိုသိပ္ခ်စ္တာပဲ…လာတာေပါ့…ကိုမႀကာခဏလာခဲ႔ပါတယ္…ခ်စ္နဲ႔ဟိုဖက္ကမ္းဒီဖက္ကမ္းမဆံုျဖစ္ခဲ႔တာပါ´´

``ကိုကိုရယ္ဒီဖက္ကမ္းကိုဘာလို႔ကူးမလာရဲခဲ႔တာလဲ…´´

``ကို…ကိုသတၱိနည္းခဲ႔လို႔ေပါ့ကြာ´´

``အင္းေလ…ခ်စ္လည္းတစ္ခ်ိန္ကသတၱိနည္းခဲ႔တာပဲကိုး…ဒါ့ေႀကာင့္ကိုကိုမလာရဲတာေပါ့´´

``အီးဟီးဟီး…ေတာ္ပါေတာ့ကြာ…မေျပာပါနဲ႔ေတာ့…ကိုအခုခ်စ္အနားေရာက္ေနျပီပဲ…ခ်စ္ကိုဘယ္ေတာ့မွခြဲမသြားေတာ့ဘူး…ကိုကတိေပးပါတယ္ကြာ´´

``ဝမ္းသာလိုက္တာကိုကိုရယ္´´

က်ေတာ့္မ်က္ရည္ေတြဒီေရအေပၚက်သြားေတာ့…လက္ကေလးနဲ႔လွမ္းသုတ္ေပးတယ္။

``မငိုပါနဲ႔ကိုကိုရယ္…ခ်စ္ကကိုကို႔ကိုခက္ထန္မာေက်ာတဲ႔ပံုစံေလးကိုသေဘာက်တာ…ျပီးေတာ့ကိုကို႔ကိုေပ်ာ္ေနတာပဲျမင္ခ်င္တယ္´´

က်ေတာ္မ်က္ရည္ေတြကိုကမန္းကတန္းသုတ္ျပီး…

``အင္းပါ…ခ်စ္မငိုနဲ႔ဆိုမငိုေတာ့ဘူး…ေနာ္´´

ဒီေရက်ေတာ့္ကိုအသာေလးတြန္းထုတ္ျပီးေခါင္းအံုးေအာက္ကိုလက္ႏႈိက္တယ္…
ကတၱီဘာဗူးေလးတစ္ဗူး…ဗူးေလးကိုအသာအယာဖြင့္ျပီး…က်ေတာ့္ကိုလွမ္းႀကည့္တယ္…
လက္ထပ္လက္စြပ္ေလးႏွစ္ကြင္းပါ…ဟိုးအရင္တစ္ခ်ိန္ကက်ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္လက္ထပ္ရင္ဆိုျပီးonlineေပၚကႀကည့္ထားတဲ႔လက္စြပ္ေလးေတြကိုသူဝယ္ထားတာပဲ။က်ေတာ့္ရင္ထဲနင့္သြားတယ္။
သူလက္စြပ္ေလးတစ္ကြင္းယူလိုက္ျပီးက်ေတာ့္ရဲ႕ဘယ္ဖက္လက္သူႀကြယ္ကိုစြပ္ေပးတယ္။က်ေတာ့္မ်က္ရည္ေတြတာက်ိဳးသလိုစီးက်လာျပန္ျပီ။
က်န္လက္စြပ္ေလးတစ္ကြင္းက်ေတာ္ယူလိုက္ျပီးဒီေရကိုျပန္စြပ္ေပးလိုက္တယ္…
ဒီေရယဲ႔ယဲ႔ေလးျပံဳးျပီးက်ေတာ့္ဂုတ္ကိုလွမ္းဆြဲတယ္…က်ေတာ္အလိုက္သင့္တိုးေပးလိုက္ေတာ့…က်ေတာ့္နားနားတိုးကပ္ျပီး……

``ကိုကို႔ကို…သိပ္…ခ်စ္…တယ္´´

က်ေတာ္ဒီေရ႕ကိုခပ္တင္းတင္းေလးဖက္လိုက္ျပီး…ဟိုအရင္တစ္ခ်ိန္ကသူ႔ကိုမႀကာခဏေျပာဖူးသလိုေျပာလိုက္တယ္…

``ခင္ဗ်ားေလးကိုက်ေတာ္…ေစာက္ရမ္းခ်စ္တယ္´´

က်ေတာ့္စကားဆံုးသည္ႏွင့္ဒီေရရဲ႕လက္ေတြ…အားညြတ္ေပ်ာ့ေခြက်သြားတယ္။
ဒီေရက်ေတာ့္ကိုႏႈတ္မဆက္ဘဲထာဝရထြက္ခြာသြားျပီ။က်ေတာ္ဒီေရမရွိေတာ့ဘူးဆိုတာလက္မခံခ်င္ေသး။
ဖက္ထားတဲ႔လက္ေတြကိုတင္းတင္းႀကပ္ႀကပ္ပိုတိုးဖက္လိုက္တယ္…က်ေတာ္လက္လႊတ္လိုက္ရင္သူမရွိေတာ့ဘူးဆိုတာလက္ခံရမွာေႀကာက္ေနတယ္…
က်ေတာ္သူ႔ကိုထားခဲ႔တုန္းကဘာစကားမွျပန္မေျပာခဲ႔သလို…သူက်ေတာ့္ကိုထားခဲ႔ေတာ့လည္းဘာစကားမွေျပာခြင့္မရလိုက္ပါဘူး။သူလက္စားေခ်သြားပံုက…ရက္စက္လြန္းလိုက္တာ…ေလာကႀကီးမွာသူမရွိဘဲသူ႔ကိုခ်စ္တဲ႔အခ်စ္ေတြနဲ႔လြမ္းဆြတ္တမ္းတရင္းအသက္ရွင္ေနထိုင္ရဦးမယ္။
ဒီေရမရွိေတာ့ေပမယ့္…အခ်စ္ဟုေခၚတြင္တဲ့ႏြယ္တစ္မ်ွင္က…ရင္ကိုအထပ္ထပ္ရစ္ပတ္ျပီး……ရွင္သန္သြားပါလိမ့္ဦးမည္။

ျပီးပါျပီ
__________________________________

Milan Tomic

Hi. I’m Designer of Blog Magic. I’m CEO/Founder of ThemeXpose. I’m Creative Art Director, Web Designer, UI/UX Designer, Interaction Designer, Industrial Designer, Web Developer, Business Enthusiast, StartUp Enthusiast, Speaker, Writer and Photographer. Inspired to make things looks better.